Ελισσώ η ορφανή κόρη

1991, Γεωργία. Ο εμφύλιος πόλεμος ξεσπά. Ο φόβος αναγκάζει τους Έλληνες να ξεριζωθούν βάναυσα από τον τόπο τους. «Είστε ξένοι, πηγαίνετε πίσω στην πατρίδα σας». Η οικογένεια της Ελισσώς αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα πουλάει τα πάντα με σκοπό να επιστρέψει πίσω στην Ελλάδα. Μια πικρή σκέψη είναι ριζωμένη στην καρδιά και το μυαλό «Στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος».

Το ταξίδι ξεκινά. Μια περιπλάνηση μέσα στο σκοτάδι και τον πόνο, που χάραξε με το ζοφερό της μελάνι ανεξίτηλες πληγές στις αναμνήσεις και άφησε πίσω διαλυμένες ψυχές και παιδιά που δεν έφταιξαν σε τίποτα. Τραγικότερη μορφή όλων, η Ελισσώ, που λίγο πριν τα ελληνικά σύνορα, η μάνα της, μέσα στην απόγνωση της, τη δίνει σε δύο άγνωστους, με την υπόσχεση να βρεθούν ξανά…

Η Ελισσώ μεγαλώνει ζώντας μια ψεύτικη ζωή. Όμως, πόσα ψέματα μπορούν να χωρέσουν στο σακίδιο της ζωής; Τα όνειρα της αρχίζει να στοιχειώνει η εικόνα ενός μικρού παιδιού. Και τότε ένα δάκρυ κυλούσε από τα μάτια της, μα το σκούπιζε πριν το δει κανείς, πριν το νιώσει ακόμα και η ίδια.

Μία παράνομη υιοθεσία, η εξαφάνιση ενός παιδιού και μνήμες βυθισμένες στη λήθη υφαίνουν αυτή τη συγκλονιστική ιστορία. Προδοσία, αγάπη, έρωτας και ξεριζωμός είναι το νήμα της. Και το χρώμα του νήματος κόκκινο, σαν τα μαλλιά της Ελισσώς, της κόρης που δεν αγαπήθηκε…

«Εγώ γεννήθηκα χωρίς πατέρα. Χωρίς μητέρα. Γεννήθηκα μία μέρα όταν ήμουν οκτώ χρονών, μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο και είχα για θέα ένα πανέμορφο λιβάδι»