Ο αχός και το πάθος

Παράφορο, πυρακτωμένο, σκοτεινό, φιλοσοφικό: αυτό είναι το πορτρέτο των Κόμπσον, της πλέον εμβληματικής από τις οικογένειες που επινόησε η αξεπέραστη φαντασία του Φόκνερ. Σ’ αυτό το σπουδαίο επίτευγμά του καταβυθίζεται στα ιλιγγιώδη βάθη της ανθρώπινης ψυχής, εκεί όπου ελάχιστοι συγγραφείς κατάφεραν ποτέ να φτάσουν.
Ένα από τα σημαντικότερα και επιδραστικότερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα, το βιβλίο που ο ίδιος ο Φόκνερ ξεχώριζε από όλα τα άλλα που έγραψε. Η ιστορία της οικογένειας Κόμπσον, αριστοκρατών από το Τζέφερσον του Μισισίπι, η οικονομική, κοινωνική και ψυχική κατάρρευση των μελών της, μέσα από τις διαφορετικές ματιές των τριών γιών της και ενός απρόσωπου αφηγητή. Οικογενειακές σχέσεις παθιασμένες, όπου αντί για αγάπη κυριαρχεί ο εγωισμός, και μερικοί από τους πιο εμβληματικούς και αξέχαστους χαρακτήρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας: ο άνδρας-παιδί Μπένζι, ο αυτοκαταστροφικός Κουέντιν, ο σκληρός και κυνικός Τζέισον, η μαύρη υπηρέτριά τους Ντίλσι, η απούσα, αλλά πάντα παρούσα στις διηγήσεις τους, επαναστάτρια κόρη των Κόμπσον, Κάντι. «Διάβασέ το! Είναι το καλύτερο βιβλίο μου» έγραφε ο ίδιος ο Φόκνερ σε έναν φίλο του ηθοποιό το 1929 που εκδόθηκε το «Ο αχός και το πάθος». «Και το πιο γενναίο» συμπλήρωνε, αναφερόμενος στο ιδιαίτερο είδος γραφής του. Μέχρι το τέλος της ζωής του δήλωνε πως αισθανόταν «ιδιαίτερη τρυφερότητα» για το μυθιστόρημα αυτό που το ξεχώριζε από όλα τα υπόλοιπα. Με την άποψη του δεν άργησαν να συμφωνήσουν αναγνώστες και κριτικοί που το συγκρίνουν με έργα του Ντοστογιέφσκι και του Τζόις, το κατατάσσουν στα σπουδαιότερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα και το θεωρούν έναν από τους βασικούς λόγους που ο Φόκνερ τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.